Şeref Yakın

Geçen ay kaybettiğimiz dayım hakkında kadim dostlarından Nazım Alpman'ın kaleme aldığı yazı..Dünyadan bir dürüst, bilgili, inançları doğrultusunda yaşamış olan insan daha eksildi..

Match Abandoned Due To Blasphemy

Beyler küfür yok...

Bir Çeşit Adam Asmaca Oyunu

Hey gidi Çarkıfelek..

Going Nowhere

"Mezarlıklar, kendilerini vazgeçilmez sanan insanlarla doludur", Almanların bu (ata)sözü ilk duyduğum anda nedense beynime kazınmıştı..

Hiçbir zaman bulunduğum noktada sonsuza kadar kalıcı olabileceğime inanan birisi olmadım, hayatın akışı içinde birşeylerin sürekli yenilenmekte olduğunu göz önünde bulundurursak bu zaten mümkün olan birşey değildi..

Yalnız başıma geçen en karanlık saatlerimde bile hep güvene ve dürüstlüğe inandım (İnanmaya devam ediyorum)..İyi bir dinleyici olmaya çalıştım, çoğu vakit kendimden önce çevremdekilerin hislerine önem verdim..

Sanki hiç gelmeyecek olan günü bekliyor gibiydim..Yıllar, yazın kavurtucu güneş altında kumların üzerinde yatarken denize atlama isteği ile kışın yağan karın altında bir an önce eve gidip ısınmak beklentisi arasında geçmeye başladı..Sonuçta ne sıcağı ne de soğuğu doğru dürüst yaşamadan ve hep idare etmeye çalışırken bir baktım sonraki mevsim gelmiş..

Uzun zaman geçti, kimseyi kırmamaya çalışırken bir bakmışım kendi içimde parçalara ayrılmış gibi hissetmeye başlamışım..

Kayıp parçalar bir türlü bir araya gelemedi..Hep eksik birşeyler kalmış gibiydi..Youtube'da tam istediğin şarkıyı dinlemek isterken araya Trivago reklamının girmesi gibi can sıkıcı bir durumdu..

Biliyorum, yaşadığım sürece kendimi doğru dürüst ifade edemeyeceğim..Neşemi de hüznümü de tam olarak paylaşamayacağım..

Kesin olarak emin olduğum sadece birşey var o da insanların beni geride bıraktığım anılarla hatırlayacak oldukları..Bir zamanlar sahip olduklarımla, nasıl çalıştığımla ya da ısmarladıklarımla değil..

"Yapman gerekeni yapman" sanırım bir yere kadar idare etmeni sağlıyor..Hayat hiçbir yere gitmiyor gibi geliyor, anlayan var mı acaba..