Alcest - Écailles de Lune (2010)

Mutlaka üzerinde durulması gereken karanlık, agresif ama bir o kadar da şiirsel ve romantik bir albüm... Müzikte özgünlük böyle birşey olmalı sanırım. Ortalıkta "Nasıl daha teknik çalarım?", "Deneyselliğin sınırlarını daha nasıl zorlarım?" gibi gereksiz arayışlara giren sayısız grup varken; Fransa çıkışlı, gerçekten orjinal işlere imza atan müzik grupları kervanına Alcest de katıldı. (Bu hususta Blut Aus Nord ve Deathspell Omega hemen akıllara gelen diğer isimler) Alcest; aslında Neige ve Winterhalter isimli iki kişiden oluşuyor ve tarzı için Shoegaze ile Black Metal'in karışımı deniyor. Neige'nin gitarından duyulan neredeyse her tını dinleyenlere hüzün ikram ediyor. Hatta bu albümde melankolinin ve hiddetin değişik formlarına rastlıyorsunuz. Örneğin 2. ve 3. parçalarda (Écailles de Lune-Part 2 ve Percées de Lumière) brutalliğin sınırları zorlanırken aynı anda nasıl damar müzik yapılabildiğine şahit olurken, akustik son parça Sur L'Océan Couleur De Fer ile gözyaşlarına boğuluyorsunuz. Yaşasın duygusal Fransızlar, aşk şehri Paris, skandal varis Hilton ve kendi kalesine gol atan Raymond Domenech...